مجتبی نارنج‌پور_روزنامه‌نگار و جامعه‌شناس: شوشترخبر| تغییر رئیس‌جمهورها به تغییر دولت، وزرا و طبعا مدیران کل و فرمانداران منجر می‌شود، تغییری که می‌تواند شهرستانی مانند شوشتر را سالها به جلو و یا سال‌ها به عقب براند.

در ابتدا باید به این مهم اشاره کرد اگرچه حکم مسئولیت فرماندار فعلی شوشتر چهارساله است ولی در وزارت کشور این احکام به صورت روتین چهارساله صادر می‌شوند و خیلی وقت‌ها دوره صدور به پایان نرسیده شخص از سمت در نظر گرفته شده جابجا می‌شود، البته شاید به دلیل قرابت سیدموسوی با دو تن از اعضای مجلس خبرگان رهبری این اتفاق برای وی رخ ندهد که باز هم با تغییر دولت و استاندار بعید به نظر می‌رسد.

با فرض اینکه این تغییر در فرمانداری شوشتر انجام شود گزینه‌های محتملی وجود دارد که به بررسی آنها خواهیم پرداخت-البته در مجالی دیگر- ولی آنچه بهتر است به آن توجه بیشتری شود، شرایط پیرامونی برای این انتصاب است، شرایطی که برخی ملاحظات را به این انتصاب دیکته می‌کند.

یکی از شرایط پیرامونی وضعیت اجتماعی موجود در کشور و استان خوزستان است، وضعیتی که در شوشتر هم قابل مشاهده است، انتخاب فرماندار باید با در نظر گرفتن شعار وفاق از سوی دولت انجام شود، فرد گزینش شده باید علاوه بر صلاحیت‌های اولیه برای این سمت مورد وثوق جناح‌ها، قومیت‌ها، اقشار و گروه‌های مختلف باشد و بتواند با لایه‌های تاثیرگذار نیروهای مذهبی، سیاسی، علمی و فرهنگی ارتباط بگیرد و صبغه اشتهار به معروف(صاحب عنوان شایسته و خوب باشد) در این زمینه‌ها داشته باشد.

فرمانداری که قرار است از دل شعارهای انتخاباتی اسفند ۱۴۰۲ و خرداد ۱۴۰۳ خارج شود باید عصاره‌ای از فهم مردم و انتخابی جمعی برای ایجاد وفاق عملی بین همه باشد، چه آنهایی که رای دادند، چه رای ندادند و یا موافق پیروز انتخابات رای دادند یا مخالف، تلاش شود فردی به این سمت انتخاب شود که بتواند همه این افکار را به هم نزدیک کند.

فرموله‌کردن رفتار گذشته این مهم را نشان می‌دهد معمولا فرمانداران انتخابی رقبای آتی انتخاباتی نماینده شهرستان در مجلس شورای اسلامی می‌شوند، بی‌توجه به این اصل گزینه مدنظر انتخاب شود که اگر به این مسئله نیم‌نگاهی داشته و گزینه فرماندار پیشنهاد شود، قطعا با ضعیف‌گزینی‌عمدی مواجه خواهیم شد، یعنی چهار سال آتی فدای انتخابات‌های آتی خواهد شد، این مهم زمانی اتفاق می‌افتد که در انتصاب فرماندار به دنبال یک بله‌قربان‌گوی صِرف باشیم، تا در زمینه ورود سایرین به حوزه اجرا شاهد مخالفتی نباشیم و اصطلاحا همه چیز مهیا باشد….

با احترام به همه قومیت‌ها و توجه به آنها در انتصابات ولی آنچه می‌تواند در این زمینه آفت‌زا باشد اولویت‌بخشی قومیت بر شایستگی است، ابتدا شایسته سالاری را اولویت قرار دهید سپس قومیت را لحاظ کنید، احترام به قومیت‌ها و مجال دادن به آنها برای تصدی سمت‌ها توسط نخبگان اقدامی شایسته است، ولی خط کشی قومیتی-یا بهتر است عنوان کنم تقسیم قومیتی سمت‌ها- می‌تواند محرومیت خودخواسته برای استفاده از نخبگان را در پی‌داشته باشد، اینکه عنوان می‌شود فرماندار سهم فلان قومیت است و معاونانش هم سهم فلان قومیت می‌تواند تنها برداشتی مضحک از شعار بهره‌بردن از همه اقوام باشد و دیدگاهی عوامانه که قطعا جامعه نخبگانی را اقناع نمی‌کند.

پیشنهاد کنندگان افراد و گزینه‌ها برای انتخاب فرماندار بهتر است به خوبی هوشیار باشند که پس از انتصاب فرماندار دیگر مجالی برای کتمان نقش در این انتخاب، اعلام زاویه دیدگاه با فرد انتخابی، ایجاد چالش‌های مصنوعی برای عدم همراهی و… نیست، آن زمان دیگر املای اول نوشته شده و برگه‌ها برای تصحیح تحویل داده شده است، آن وقت است که غلط املای اول می‌تواند به فرموله شدن رفتار آتی نیز منجر شود و بازی‌خوانی رفتاری در سایر حوزه‌ها قابل باز‌خوانی است.

هنوز برای آغاز بازی موفق دیر نشده است، همه منتظر رو کردن کارت اول هستند، یا بازی با کارت‌های ضعیف استراتژی قدیمی گزینش در سمت فرمانداری است که مایوس کننده و دلسرد کننده است، یا قرار است با رو کردن آس همه غافلگیر شوند، آنچه در روزها و هفته‌های آینده رو می‌شود کارت‌هایی است که نتیجه این دست بازی در شرایط حساس را مشخص می‌کند، بازی که شاید به دست هفتم نرسیده برنده‌اش با انشعاب‌های احتمالی و یا اتصال‌های جدید مشخص شود.