Friday, 29 March , 2024
امروز : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳ - 20 رمضان 1445
شناسه خبر : 13626
  پرینتخانه » اخبار خوزستان, اخبار گردشگری و میراث فرهنگی, یادداشت‌ها تاریخ انتشار : 25 ژوئن 2020 - 15:48 | ارسال توسط :

مقصر وضع موجود کیست؟ ما یا یونسکو

نویسنده: ابوالقاسم غلامحیدر-نویسنده و پژوهشگر| در اول نوامبر سال ۱۹۴۵ درست هنگام پایان جنگ جهانی دوم فرانسه و انگلستان به عنوان دو کشوری که بیشترین صدمات را از جنگ تحمل کرده بودند، پیشنهاد کردند سازمانی با هدف نهادینه ساختن فرهنگ صلح به معنای واقعی کلمه تأسیس شود تا در راه «همبستگی فکری و اخلاقی بشریت» […]

مقصر وضع موجود کیست؟ ما یا یونسکو

نویسنده: ابوالقاسم غلامحیدر-نویسنده و پژوهشگر| در اول نوامبر سال ۱۹۴۵ درست هنگام پایان جنگ جهانی دوم فرانسه و انگلستان به عنوان دو کشوری که بیشترین صدمات را از جنگ تحمل کرده بودند، پیشنهاد کردند سازمانی با هدف نهادینه ساختن فرهنگ صلح به معنای واقعی کلمه تأسیس شود تا در راه «همبستگی فکری و اخلاقی بشریت» خدمت کند و مانع از وقوع جنگ جهانی دیگر شود.

و اینگونه در حدود سه هفته بعد یعنی ۱۹ نوامبر همان سال، ۳۷ تن از نمایندگان کشور‌ها اساسنامه ای را امضا و سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) را تأسیس نمودند.

ایران نیز به تبع کشورهای خواهان صلح جهانی در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۷۵ به عضویت سازمان جهانی یونسکو در امده و در سال ۱۹۷۹ توانست اولین اثر خود یعنی معبد چغازنبیل را در فهرست اثار جهانی ثبت نماید.

دفتر منطقه‌ای یونسکو اما از سال ۱۳۷۵ در تهران کار خود را به عنوان دفتر ملی آغاز کرد. سپس در ۱۳۸۲ دامنه فعالیت‌هایش را گسترش داد و به دفتر خوشه‌ای یونسکو در تهران ارتقا یافت و حوزه جغرافیایی فعالیت این دفتر شامل چهار کشور ایران، افغانستان، پاکستان و ترکمنستان شد که وزیر علوم، تحقیقات و فناوری به‌عنوان رئیس آن بوده و دارای سه رکن است: شورای عالی، شورای اجرایی و دبیرخانه.

و کمتر از ده سال بعد ، به همت والای مسوولین و مردم ، سازه های آبی تاریخی شوشتر نیز به عنوان دهمین اثر ایران در سال ۲۰۰۹ و به نام ((سیستم ابی تاریخی شوشتر)) ذیل بندهای یک، دو، و پنج سازمان جهانی یونسکو در فهرست آثار جهانی به ثبت رسید.

اما بعد از ثبت جهانی شوشتر چه شد؟

پس از ثبت جهانی در شوشتر شاهد توقف ناگهانی همه شور و اشتیاق مردم و مسوولین در حوزه میراث فرهنگی بودیم چراکه به باور عمومی _ مردم و مسوولین _ پس از ثبت شوشتر در یونسکو زحمات ما به نتیجه و پایان رسیده و از اینجا به بعد نوبت سازمان جهانی یونسکو است که  امرنگهداری، مرمت، معرفی و هزینه ی همه امورات میراثی شهر را پرداخت نماید بطوریکه اگر کم و کسری هم در حوزه میراث فرهنگی هست مقصر اصلی آن سازمان جهانی یونسکو است و میراث فرهنگی در شوشتر هم فقط منحصر به آبشارا و چند اثر سازه های آبی است و دیگر هیچکدام از عناصر فرهنگی ، اجتماعی، صنایع دستی و ایینی و رویدادی ،که ارکان اصلی بافت فرهنگی یک جامعه را تشکیل می دهد میراث فرهنگی محسوب نمی شود.

واقعا کسی نمی داند این نوع نگاه چگونه در دهن مردم شوشتر لانه کرد اما هر علتش هر چه بود هنوز هم متاسفانه پابرجاست.

اکنون می خواهیم خیلی کوتاه و مختصر به دیدگاه ها و مرامنامه های سازمان جهانی یونسکو رجوع کرده و شهر جهانی را از نظر یونسکو بررسی کنیم.

 شهر جهانی شهری است که ساکنانش در طول تاریخ زیست خود توانسته اند در یک نقطه ی زمین ،و در یک زمان خاص موفق به خلق نبوغی بزرگ برای ایجاد کیفیتی تمدن ساز از زندگی گردیده و اکنون با طی فرایندی علمی و پژوهشی و در راستای برنامه ای کوتاه ، میان و بلند مدت برای حفظ و نگهداری و معرفی آثار خود به جهان اقدام به ثبت آن اثار در فهرست میراث جهانی نموده و ضمن اشتراک گذاری داشته های فرهنگی خود با جهان گداشته میزبان مسافران جهانی و جلب مشارکت کشورهای عضو یونسکو جهت حفظ و نگهداری اثار شهر خود باشند.

با نگاهی کوتاه به اختلاف همین دو تعریف می توان به عمق اختلاف برداشت معانی پی برد چنانکه یونسکو با همه فرصت های جهانی که دارد منتظر ارایه طرح ها و برنامه های اقتصادی اجتماعی و میراثی از شوشتر بوده و مردم منتظر اینکه یونسکو بیاید دردشان را بفهمد با پول خودش برای میراث فرهنگی شوشتر خدمات گوناگون ارایه نماید.

دوباره با نگاهی به مطالعات بالا دستی سازمان یونسکو در احیای شوشتر می توان برخی از فرصت های شکوفایی شوشتر را برشمرد.

شوشتر شهری کهن و صنعتی در جهان قدیم با اب های فراوان است که با احیای مشاغل سنتی در آن مثل مقنی گری ، اسیابانی و اسیاب سازی ، حجاری، کوره پزی، عطاری، کوزه گری، گلیم و فرش بافی ، پارچه و ملافه بافی ، اجرای طرح های مبتکرانه ی نیروگاهی و کشاورزی متکی بر فناوری کهن ، چینی سازی و انجام طرح های بروزرسانی شده ی کهن در ادامه نظام ابیاری آن می توان باعث تولید شغل و دعوت از دانشگاه های مختلف نمود تا با تحقیق و اجرای تجربیات گذشتگان در اب رسانی به پارکها و باغات و خیابانها بوسیله بهره برداری از اختلاف سطح های موجود در شهر.مناظری دل انگیز ،جذاب، پررونق و گردشگر پذیر از آن بوجوداورد.

با توجه به اینکه شوشتر شهری ساسانی و اسلامی است می توان با اجرای سیاست های تشویقی و درامد زا و وضع قوانین رونق بخش به بافت تاریخی آن  ، بافتی سرزنده و شاداب و پویا متکی بر حفظ آداب و سنتهای شهری ایجاد کرده و با ارایه راهکارهای فنی و تخصصی در سهولت خدمات رسانی شهری و رونق کارگاه های کوچک تولیدی مرتبط با موضوع میراث فرهنگی ، این بافت را مبدل به گرانترین بخش شهر نموده موجباتی فراهم نمود تا با توجه به این پویایی و شاداب سازی، سیاست های تشویقی مناسبی نیز برای مراکز علمی و دانشگاهی و شرکت های بزرگ تولیدی در نظر گرفت تا هر کدام از آنها بعنوان حامی و برای صیانت از بافت تاریخی شوشتر ، خانه ای تاریخی را در بافت تملک کرده و اقدام به مرمت ان نموده واز ان بعنوان هویت خود در جلب دانشجو و مشتری بیشتر در جهان استفاده کنند.

شوشتر دارای بازاری قدیمی در مرکز شهر است که باید با تقویت کوچه ها ، کاروانسراها ، سرویس های بهداشتی و مبلمان سازی میدان های( گوه ها ) جانبی آن می توان موجب احیای تولیدات میراثی شهر مثل، تولیدات صنایع دستی و گیاهان دارویی و غذاهای بومی و غیره نموده در نتیجه ان موجبات رونق مساجد اطراف بازار. کاروانسراهای جانبی و قهوه خانه های زیبا و زورخانه هایی برای ورزش باستانی و حمام های قدیمی را فراهم آورد که با توجه به فراهم بودن زیرساخت اولیه آن زمینه ساز ایجاد مشاغل بسیاری خواهد بود.

با توجه به قدیمی و مذهبی بودن شوشتر و انجام ایین ها و مراسمات گوناگون دینی توسط نژادها و طوایف و جوامع محلی کوچک و بزرگ در آن می بایست پیش از فرا رسیدن مراسمات بزرگی چون هشتم تا دهم محرم یا ایام شهادت امام اول شیعیان و یا بازی های شبانه در ایام ماه رمضان تبلیغات گسترده ای را در فضای مجازی ایجاد کرد تا بتوان با اجرای این تیلیغات و عرضه برخی خدمات مثل امکان اسکان در هیات های عزاداری ،گردشگران رویدادی بسیاری را از اقصا نقاط جهان برای تماشای این روبدادها به شوشتر جذب کرد تا انان با مخابرهی تصاویر این رویدادها به کل جهان موجبات معرفی و رونق شهر را فراهم آورند.

با توجه به شکل گیری شوشتر که دارای سه بخش بافت تاریخی (مرکز شهر) بافت ارزشمند( شوشترنو) و بافت جدید یا معاصر( فرهنگ شهر و مسکن های مهر) است پس باید در برنامه ریزی شهری نیز متناسب با این سه نوع معماری کهن و میانه و نو اقدام به اجرای برنامه های عمرانی و خدماتی و رونق بخشی شهری نموده در هر بافت سیاست های مناسبی برای شکوفایی و رونق آن ارایه و اجرا نمود.

و در نهایت وقتی شوشتر شهری جهانی است پس مردم شوشتر باید با دقت تمام رفتاری و کرداری و خدمات رسانی خود به توریست بعنوان منبعی غنی و درامدزا نگریسته تمام تلاش خود را برای ایجاد ارتباطی بهتر و شایسته تر توام با احترام کامل برای او انجام می دهند تا ضمن طولانی نمودن مدت اقامتش او را مبدل به پیکی تبلیغ کننده و سفیری همیشگی برای جدب بیشتر توریست نمایند

حالا ضمن ارج نهادن به همه کوششی که سازمان ها و نهادها و مدیران شهری در حفظ و حراست از میراث فرهنگی شوشتر نموده اند و با ادای دین به همه کوششی که در دهه گذشته برای ثبت جهانی و معرفی و شکوفایی شهری توسط دولت، فعالین احتماعی و مردم صورت گرفته است چه تعداد از مسایل فوق می تواند متوجه سازمان جهانی یونسکو بوده و چه میزان از ان به مطالبات و کوشش های عمومی شهروندان و مدیران شهری بازمی گردد.

پس ما بعنوان میراث دارانی که موفق به معرفی میراث گرانبهای خود به جهانیان شده ایم باید برای وفاداری به میراث خود ، میزبانانی امن و دانش دار و پایبند به فرهنگ خود باشیم و یادمان باشد این شهر اکنون متعلق به کل جامعه بشری بوده و به نوعی هر کس در هر جای جهان خود را شوشتری می پندارد پس هراینه وظیفه ما بعنوان ساکنان اصلی شهر فارغ از هر نژاد و ایل و طایفه و گروه ، مسوولیتی مهم و سرنوشت ساز برای نسل های آینده خواهد بود.

نویسنده : ابوالقاسم غلامحیدر-پژوهشگر و نویسنده | منبع خبر : اختصاصی شوشترنامه
به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : ۰
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.